Afgelopen zaterdag was het dan zover, de laatste vlucht bij de Aviringsderby in Slovenië. Zoals ik vorige week als schreef wordt het asduif kampioenschap hier bepaald door punten in combinatie met gewonnen prijzen. Dat pakte tot nu toe goed voor mij uit, want de “432” bleef prijzen pakken maar had op het korte werk weinig punten gescoord (dus echt vroeg gezeten). Het enige wat ze moest doen was nog “even” 1 keer prijs pakken. Het beloofde zaterdag weer een mooie vlucht te worden met deels tegenwind maar ook 2 stukken met zijwind. Ik heb de vlucht niet van minuut tot minuut gevolgd omdat ik tijdens het vallen van de duiven op een duivenevent stond. Iets eerder dan verwacht begonnen de duiven te vallen en die vielen redelijk “vlot” door. Met nog 410 duiven in de race waren er dus 138 1:3 prijzen te verdienen en daar moest ze bij zitten. Groot was mijn enthousiasme dan ook toen ik op mijn account ineens zag staan: Bamm!!
Final race 3 Live
Time of release : 4-10-2025 07:50:00
Total pigeons : 410
| # | Country | Pigeon | Time of arrival | Speed [m/min] |
| 80 | NL-2025-1306432 W Blaak |
15:57:30.103 | 1028.27 |
Daarna werd het spannend, want om 1e asduif te worden moesten de 2 concurrenten missen, 1 deed dat inderdaad, de andere pakte met de hakken over de sloot een prijs. Maar aangezien deze duif meer punten werd de “432” uiteindelijk 2e asduif. Normaal zou ik een kop gemaakt hebben met “Net niet” of “Pietertje blijft Jopie” maar de trots op dit duifje overheerst. In 5 weken tijd 1×400 en 3x 500 kilometer prijsvliegend afleggen is gewoon knap. De naam van het duivinnetje is dan ook “Pietertjes Proud” geworden, wel leuk , dezelfde initialen als Petra, die heeft als doopnamen Pietertje Petronella. We hebben dus 2 Pietertjes onder het dak hier, een topper en een tobber, aan u om te bepalen wie welke is 😊
Zo hebben we deze editie dus succesvol afgesloten, benieuwd wat de organisatie volgend jaar weer gaat innoveren, we gaan zeker weer meedoen.
Maar los van dit succes was het sowieso een leuke duivendag. `s Ochtends eerst naar Oosterhout waar ik op bezoek ben geweest bij Team de Hoogh. Dit bezoek was op alle vlakken top, een warm onthaal, enthousiaste gesprekken en geweldige duiven in mijn handen gehad. Wat vooral mooi is om te zien dat hier echte liefhebbers zitten. Mensen die gaan glimmen als ze hun toppers aan je laten zien en die het niet normaal vinden dat je een (kweek)hok vol hebt zitten met duiven die meerdere keren, onder verschillende omstandigheden, knettervroeg op de plank zitten. En dan lopen daar ineens een paar net afgespeende jongen voor je voeten uit een koppel absolute toppers van de afgelopen jaren (stamboom), duifjes waar de klasse van afdruipt. Of ik ze nog even wilde zien…ik had nee moeten zeggen… Als ik mijn ogen nu dichtdoe zie ik het duivinnetje nog met haar intelligente kraaloogjes naar me kijken. Ik heb nee gezegd, dus ze is niet mee gegaan naar Capelle, maar spijt komt altijd achteraf 😉 Maar vind het ook best knap van mezelf dat ik niet voor het eerste het beste vrouwelijk schoon meer val haha. (hou ouder hoe wijzer zeg maar)
Na het zeer aangename hokbezoek ben ik naar Middelharnis gereden waar een verkoop van late marathonjongen was. Daar heb ik qua duiven niets te zoeken maar gezelligheid is altijd goed. Daarnaast heb ik een prachtige jonge duivin meegenomen uit Rambo, waarmee ik met duivenvriend Jaap samenkweek ga doen. Overigens had Richard ook plek voor haar zei hij, dus ik heb ze nog tegen elkaar proberen uit te spelen maar ze stond al snel in Jaap z`n auto. Zo reed ik aan het eind van de middag met een tevreden gevoel huiswaarts en kon zelfs een groot stuk omrijden door een dichte “Brien” mijn stemming niet drukken.
Komend weekend weer naar de Habrudag met een bus vol met Zeeuwse jongelui. Dat beloofd weer wat en ik weet nu al dat “What happens on the Habru-trip, stays on the Habru-trip” 😊
Dutch 
English 
