Vandaag alle jongen nog een keer oraal geënt tegen salmonella en coli. Zoals al eerder geschreven doe ik dit nu voor het 4e jaar en (even afkloppen) heb ik geen coli of andere ellende meer op het jonge duivenhok gehad. Waar ik vorig jaar eigenlijk alleen maar positieve berichten hoorde over de jonge duiven (weinig coli/adeno klachten) is het dit jaar wel raak her en der. Afgelopen week hoorde ik dat er in de buurt veel liefhebbers zijn die grote problemen hebben, met behoorlijk wat dode jongen tot gevolg. Het gekke is dat veel van die liefhebbers niets anders doen dan de jaren daarvoor.
(Aangezien mij regelmatig wordt gevraagd wat ik precies bedoel met oraal enten en hoe ik dat in mijn eentje doe heb ik hier een kort filmpje van gemaakt. Overigens heb ik hiervoor wel een spoedcursus “Interessant naar een duif kijken” gevolgd 😊 Let daar maar niet teveel op, het gaat om het gedeelte waarin ik het jong ent.)
Dat je een uitbraak krijgt is al vervelend genoeg, maar wat ik persoonlijk nog vervelender vind is dat de behandelde artsen net zo zijn als de duivenmelkers zelf. Stel overal dezelfde vraag en je krijgt 5 verschillende antwoorden. Ga er maar aan staan om dan de juiste beslissing te nemen als leek. Komt nog bij dat wanneer je twijfelt er vaak gezegd wordt tegen de client , je moet me wel vertrouwen. Als een behandeling niet aanslaat is het toch niet gek dat je ook op onderzoek uit gaat en zelf blijft nadenken?
Kijk van enten tegen coli en salmonella (en uiteraard de verplichte paramixo) is men inmiddels wel overtuigd. Oké, oraal enten of in de nek spuiten levert dan wel weer discussie op. Maar dan het fenomeen Herpes. Ook hier wordt al geruime tijd tegen geënt (overigens heb ik mijn duiven daar nog nooit tegen laten enten.) Maar vraag hier aan een paar specialisten raad over en je krijgt volledig tegenovergestelde adviezen. Wat nu, als je beide specialisten vertrouwt en de duiven dood in je hok neervallen?
Navraag bij het laboratorium waar ik zaken mee doe leverde een uitgebreid antwoord op wat ik hier niet helemaal ga plaatsen, om het een beetje leesbaar te houden. Maar de kern van het antwoord komt hierop neer:
Herpes ontstaat vaak, net als bij mensen, in een periode waarin het immuunsysteem minder werkt, het virus is vaak al aanwezig bij duiven net als bij mensen(koortslip), het is een virus, welke zich via zenuwbanen verplaatst naar bepaalde epitheel waar de temperatuur lager is, bij de mens de lip bv bij duiven de binnenzijde bek. Het immuunsystemen kun je stimuleren door jonge duiven vroegtijdig oraal te enten tegen salmonella en coli.
Tot zover is het nog duidelijk wat mij betreft. Dan over het vaccineren tegen Herpes.
Vaccineren maakt de duiven vaak gevoeliger omdat de vaccins tegen herpes niet werken, ook niet bij mensen, het virus zit eigenlijk in de zenuwen. Wat je dus doet met vaccineren is juist receptoren induceren voor het Herpes virus waardoor het virus makkelijk de cellen in kan.
NB Receptoren zijn eiwitten in het celmembraan, het cytoplasma of de celkern, waaraan een specifiek molecuul kan binden. Receptoren kunnen signalen van buiten de cel doorgeven. Induceren is het aanzetten, in beweging brengen van die eiwitten om het virus dus de cel in te brengen.
Het wordt een beetje technisch nu, maar het laat dus ook zien hoe ingewikkeld deze materie is. Overigens heb ik begrepen dat ook in ander groot duivenland het enten voor Herpes niet wordt gestimuleerd, om de hierboven gegeven reden, namelijk het vragen om problemen door dit virus er moedwillig in te brengen.
Ik ben trouwens niet voor of tegen het een of ander, maar ik maak een keuze aan de hand van de adviezen die ik krijg. Wat ik daarin als storend en jammer ervaar is dat al die partijen voor mijn gevoel teveel hun eigen visie vasthouden en daarbij niet de verbinding met elkaar zoeken. Nog los van het feit dat er tussen neus en lippen cynisch gedaan wordt over de “tegenpartij”. En daar zijn wij als liefhebbers niet mee geholpen. Welke keuze je ook maakt, denk er in ieder geval zelf ook over na.
Zo genoeg “ellende” nu. De jongen trainen elke dag beter, het is genieten wanneer ik een rondje doe met de hond. Vandaag zat de rover ertussen, mooi om te zien hoe ze er op anticipeerden, ze bleven compact bij elkaar en vlogen hard en laag over hem heen. Na wat halve aanvallen verdween hij gelukkig weer. Eén van de wat jongere (nog losvliegende) jongen was zo slim geweest om ergens te schuilen, die kan kwam een uurtje later naar huis.
De oude duiven worden deze week niet op “afremmen” afgevoerd, eens kijken of het verschil maakt zaterdag. Het lijkt een NO in Frankrijk te worden die naar O draait in België. Hoe ik mijn duiven naar het lokaal ga brengen weet ik nog niet, want mijn auto reed op een rare manier weg vandaag haha. Maar het lachen zal me wel vergaan als ik de rekening krijg.
Het feit dat de rover en de terugkerende gezondheidsperikelen met de duiven helaas liefhebbers “dwingt” te stoppen is even vervelend als waarheid. Echter de vragen die ik afgelopen week kreeg van een leergierige collega deed me des te meer beseffen wat een bijzondere en interessante hobby we hebben. Daarover een volgende keer wellicht wat meer.
Dutch 
English