Happiness and sadness are close together in life

Toen ik aan het begin van de week nadacht over mijn column van dit weekend, kon ik nog niet bevroeden dat de opening heel wat minder vrolijk zou zijn dan ik van plan was.

Afgelopen week werd ik namelijk opgeschrikt door het schokkende bericht van het plotselinge en menselijk gesproken te vroege overlijden van Louis van Zuijlen, al jaren mijn “huisfotograaf” als het gaat om het vast laten leggen van mijn duiven. Vorige week zat ik nog aan hem te denken, omdat ik elk jaar ook diverse foto`s laat maken met namen van leerlingen. Helemaal geweldig vond hij dat, hij informeerde er altijd naar als het bijna zover was. Ik was bijzonder content met de kwaliteit die hij leverde en de snelheid waarmee hij de jaarlijkse aanpassingen deed. Ik zal hem dus missen als fotograaf, maar dat staat niet in verhouding tot het gemis wat familie en vrienden moeten ervaren. Die wil ik vanaf deze plek dan ook heel veel sterkte wensen, vooral in deze bijzondere tijd rondom kerst. Ik zit dit stuk te schrijven, pal onder de eerste collage die hij voor mij gemaakt heeft, vandaar dat ik dit plaatje als intro foto heb gebruikt. Beretrots waren we allebei op dit stukje werk. Hoe triest en vervelend ook, ik zal dus op zoek moeten naar een andere fotograaf, komt tijd, komt raad zullen we maar denken

Maar het leven zou het leven niet zijn als we niet “gewoon” verder gaan met schrijven. Zoals ik vorige week al schreef heb ik samen met Henk afgelopen maandag de jongen geselecteerd. Ik had besloten de beste wijn voor het laatst te bewaren, dus begonnen we met de doffers. Aangezien ik daar al tekort aan heb, heb ik daar alles van aangehouden. Toch was Henk helemaal niet ontevreden over wat hij in handen kreeg, blijkbaar heb ik zelf de lat behoorlijk omhoog gelegd. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat hij bij het in handen krijgen van de duivinnen steeds enthousiaster werd. En dit verbaasde me dan weer niet, ik heb (in de hand dan) echt een hele mooie ploeg zitten. Eigenlijk ging er geen enkele duif door een ondergrens, er waren er maar een paar waar we minder enthousiast van werden. Uiteindelijk zijn er 10 op de lijst gekomen die “het net niet waren”, maar zeker geen kwarrels. Gelukkig heb ik een liefhebber uit de buurt die jonge duivinnen tekort kwam nog blij kunnen maken, die is er vanmorgen nog 4 wezen uitzoeken.

Henk was uitermate te spreken over de nakomelingen van het Blaak-Bos koppel, zoon Rambo x dochter Olympic Max van Richard van de Bos. Maar ook 3 dochters van Rambo en een aantal (50%) Koopman duivinnen konden zijn goedkeuring absoluut wegdragen.

Omdat ik een bijzonder goed gevoel heb over de duiven van Richard, heb ik besloten volgend seizoen meer Bosbloed aan het kweekhok toe te voegen, te beginnen met de aanschaf van een prachtige doffer uit zijn Olympic Max. En het zou zomaar kunnen dat dit niet het laatste kerstpresentje uit die “stal” is geweest 🙂

Zo ben ik blij met mijn nieuwe aanschaf, maar verdrietig dat ik er niet mee naar Rosmalen kan rijden om hem op de foto te laten zetten. Ik eindig dus maar waar ik ook mee begon:

Happiness and sadness are close together in life, maar aan de andere kant ook:

Life is so ironic, it takes sadness to know happiness

Laat een reactie achter

nl_NLDutch