Zoals ik in mijn vorige weekstuk al had aangegeven had ik besloten om niet meer in te korven voor Fontenay.
Omdat mijn jonge duiven op diverse andere hokken WEL goed presteren had ik het plan opgevat om naar Serooskerke af te reizen, alwaar 1 van de snel rijzende sterren van de duivensport zijn domicilie heeft. Want wat is er nu leuker dan vroege duiven op de plank zien vallen, waarbij er ook nog een kans bestaat dat het er 1 van jezelf is.
Ik was precies op tijd om de thuiskomst van de natourvlucht Roye te zien vallen. Terwijl ik nog even gezellig keuvelde met de vrouw des huizen en haar dochter, liep de gastheer al door de tuin ijsberen. Eenmaal buiten gekomen werd me uitgelegd uit welke hoek de duiven verwacht werden en luttele minuten later kwamen er 2 uit die hoek aanzeilen. Voorop de absolute (natour)topper op het hok, de “707”. Voor deze vlucht kon ze al niet meer ingehaald worden als duifkampioen natour van Zeeland. Maar blijkbaar wilde ze niets aan toeval overlaten (kampioenschap standen zijn nogal eens een zootje 😊) en vliegt “gewoon” nog een topnotering, de 5e tegen 2468 duiven. Redelijk vlot komen de duiven naar huis en kan de klep dicht. Het “bal” van deze dag is geopend en dat smaakt naar meer.
(foto nog niet bijgewerkt met de uitslagen van dit jaar 🙂 )
Nu wordt het wachten op de jongen en een goed half uur later volgt de eerste melding. Enig rekenwerk laat zien dat er met een kwartier duiven zouden kunnen zijn. Als neutrale toeschouwer is het leuk om weer eens mee te maken hoe ik er zelf op zo`n moment bij zou staan en commentaar leveren. Ik ga niet in detail herhalen hoe het in Serooskerke ging, maar de sfeer ging van hoop, naar berusting die uiteindelijk overgaat in ergernis omdat de duiven met oostenwind uit een onbegrijpelijke hoek, namelijk het noorden terug komen. Het zijn er 3 tegelijk waarvan er 2 een Blakie blijken te zijn. Bij de meldingen is al duidelijk dat ondanks O in de wind de westkant moeilijk mee kan komen. Er zitten best wat gaten in de thuiskomst en wat vooral opvalt zijn de vele vreemde duiven die meevallen.
De teleurstelling is bij afslaan in de club ook voelbaar, omdat meer liefhebbers met deze wind hadden verwacht er beter bij te zitten. Een eerste analyse levert op dat bij een sectorale lossing, waarbij de meeste duiven naar de oostkant moeten, de trek ook deze kant op ligt. Als je dan ook nog meeneemt dat Melun een oostelijke losplaats is, is het niet gek dat zelfs met een oostenwind er “maar” 22 Zeeuwse duiven bij de 1e 100 staan. Overigens wel een Zeeuwse winnaar en 3 bij de eerste 10 duiven. Wanneer je dan aan de toekomst denkt en ervan uit gaat dat de afdelingen 1 en 2 samen gaan, is dit dus wel een punt van aandacht voor de beleidsmakers. Er zal een evenwichtig bestuur moeten zitten die met deze “problematiek” rekening houdt. Zoiets realiseer je je alleen maar wanneer je dus tijdens het seizoen in een andere afdeling komt. Daarnaast ontmoet je als je elders komt “FB vrienden” in het echt en dat is alleen maar leuk. Wat me daarnaast ook opviel was de snelheid waarmee de uitslag op tafel lag. Dit heeft dan weer te maken met het feit dat de meeste liefhebbers met Bricon werken, het verwerken van de gegevens is blijkbaar een fluitje van een cent. Ondanks de wat tegenvallende resultaten met de jongen was een het een gezellige en leerzame middag daar in Zeeland.
Ook op andere hokken zaten er weer Blakies voorop, zo speelde Gert van den Boogaart met de “914” een 2e in de club en een 21e tegen 1450 in Rayon 4 (afdeling 2). Ook bij comb. Proosten was er een Blakie als 1e op het hok, deze “929” heeft zich bij de duifkampioenen van Rayon 3 genesteld. Vorige week schreef ik al over de “898” en “899” bij Peter van Gelder, deze zijn definitief 1e en 2e duifkampioen in de Hoekschewaard geworden. De “899” is tevens 6e duifkampioen midfond van Rayon midden geworden. Daarnaast zijn er op alle hokken nog een mooi % jongen overgebleven, dus hopelijk komen ze door de keuring en weet ik volgend jaar weer meer als jaarling.
Tot slot was gisteren ook de finale van de Avi rings Derby in Slovenië, 521 kilomter. Het resultaat viel tegen, maar wel alle drie de duiven die nog in de race waren zijn thuis. Overigens was vanmorgen een kleine 85% thuis en dat is voor een eenhoksrace zeer goed te noemen. Ze gaan nu nog 1 keer mee naar een 600 kilometer ultimate race. Ondanks de tegenvallende resultaten ga ik hier volgend jaar zeker weer aan meedoen. Het is er top geregeld, zowel qua communicatie als verzorging van de duiven.
De duiven op eigen hok vallen inmiddels aardig in de rui, aanstaande zaterdag komt een clubgenoot de jongen een keer door de hand nemen. Definitieve selectie doe ik overigens na de rui, maar ben erg benieuwd naar zijn mening. Overigens loopt het hok langzaam weer vol, gisteren kwam de “861” nog terug die ik kwijt was vanaf 15 juli. Slechts 1 pen gegooid en in puike conditie. Aangezien het een geweldig duifje is denk ik er serieus over om ze een kans te geven. We gaan het zien.