Leerzame weken niet altijd de leukste

(7-08) Laat ik maar eens filosofisch beginnen dacht ik. Leerzame weken zijn in het leven niet (altijd) de leukste. Dat is deze week wel gebleken. Ik val maar met de deur in huis, het experiment om de duiven op nest te laten komen voor de dagfond faalde hopeloos. Het was eigenlijk zoals het tot nu toe vaak ging op de dagfond, veel te laat beginnen en dan in een korte tijd 70/80 % van de duiven in de klok. Ik kreeg na de vlucht op de club de bevestiging dat het grootste probleem van duiven zo kort op het nest hebben, het er in krijgen van voldoende voer is. Vooral de duivinnen gaan pas rond de 14 dagen op eieren veel vreten omdat ze weten dat de jongen eraan komen. Natuurlijk speelt het mee dat ik mijn prijzen moet pakken in het sterkste samenspel van onze afdeling, maar dat is geen excuus. In Gouwe en IJssel draai ik er 1 in van de 10, in Rayon Oost en de afdeling zijn dat er 7/10, uitgaande va 1:4. Waar vorig jaar de vlucht op een superzware Chateauroux het seizoen redde, ging het nu als een nachtkaars uit. Natuurlijk heb ik een basis weten te leggen waar ik volgend jaar op een beter niveau mee kan starten dan dit jaar, maar dat neemt de teleurstelling op dit moment niet weg. Zo zit ik ook niet in elkaar, zo coulant als ik naar anderen kan zijn , zo snoeihard ben ik op sommige momenten voor mijzelf.(

Dan de jongen. Ik ben dit (vlucht)seizoen gestart met 52 jongen en ik heb er nu nog 49. Dan kun je toch niet zeggen dat er zoveel aan mankeert, toch? Nou 1 klein dingetje dan, ze vliegen of achterste voren of met 1 vleugel maar huis, want deze week was het weer terug bij af zoals de eerste weken. Voor vroege duiven kwam ik een kleine 10! minuten tekort. Twee weken terug maakte ik een rekensom dat met de vooruitgang die ik toen boekte ik over een aantal weken een 1e zou spelen, dezelfde rekensom leert nu dat ik op Fontenay niet eens op de uitslag sta. Overigens viel het me hier wel op dat ik niet de enige was. Ook hier blijkt wel weer hoe sterk ons samenspel is, want van Rayon A (voorhand) zitten er 15 duiven bij de 1e 100 in Gouwe. Nota bene met tegenwind! Maar goed ik moet m`n mond dichthouden, want ik start met de 20e in mijn vereniging en de 82e in A. Dus zorg eerst eens dat je normaal op papier komt voordat je omhoog gaat kijken, stap voor stap, zoals elke beginner in deze sport. Maar dat ik er meer van verwacht had is duidelijk, ze waren schoon verklaart, voelde super aan en dat ze gezond zijn bleek wel uit het dat relatief snel kon het kleppie dicht kon. Verder kan ik weinig positiefs over zeggen, er zit gewoon geen vorm en snelheid op. Ik klamp me maar vast aan 1 van de wetmatigheden in de duivensport, namelijk dat je soms niet begrijpt waarom je te laat begint, om dan ineens weken lang de boel aan puin te vliegen.

Voor de oude zit het seizoen erop, ik ben geen natour-man. Ik heb dus alle tijd om me op de jongen te gaan richten al vrees ik voor de vluchten aankomend weekend. Zo mogelijk geef ik ze in ieder geval op de doordeweekse africhting mee in de hoop dat dat een duwtje in de goede richting is. Ik ga gewoon weer meer dan m`n best doen om de jongen vroeger naar huis te krijgen. Om ook maar filosofisch te eindigen:

“Hoop doet leven” en “Ik leer dus ik leef” (ja die laatste heb ik zelf verzonnen ) Op naar de “mooie” vluchten, waar ik op dit moment iets minder enthousiast naar uitkeek dan ik hoopte.