Luctor et Emergo

De meeste lezers zullen de betekenis van deze kreet wel kennen, het staat namelijk in het wapen van Zeeland en betekent “Ik worstel en kom boven”. Vooralsnog is het hier Luctor et manare sub , “Ik worstel en blijf onder”. Waarbij, wanneer je sub als “soep” uitspreekt, je dicht bij de realiteit uitkomt maar dan wel in de betekenis “niet veel soeps”. 😊

Want worstelen was het hier deze week. Vorige week merkte ik al dat de duivinnen minder gingen trainen, begin deze week was het helemaal ruk. Na telefonisch contact met Eddy Noël was zijn conclusie dat ze waarschijnlijk te zwaar waren. Controle op het hok bevestigde dit inderdaad. Uiteraard had ik dit zelf eerder moeten waarnemen, echter ik heb een hekel aan schrale duiven, die vallen mij op, als ze wat zwaarder worden heb ik daar minder problemen mee. Op advies een paar dagen lichter gevoerd en na 2 dagen zat de gang er weer goed op. En zo blijft het zoeken als het nog niet gaat zoals je wilt.

Ondanks het mindere trainen korfde ik ze met een goed gevoel in want het beloofde een mooi pittig vluchtje te worden. Ik verwachte de duiven tussen 12.30 en 12.45. Alles in deze tijd had top geweest, echter het werd `50 voordat opnieuw de 174 iets uit het westen aankwam. Vorig jaar pakte zij op Pont een prachtige overwinning in de Gouwe en een 6^e van de totaal lossing van ruim 34000 duiven. Daarna zaten er wat gaten waarna ze redelijk door vielen. Het viel wel direct op dat een aantal duiven die tot nu toe niet thuis gegeven hadden er nu ineens waren en ook moeiteloos, altijd mooi om te zien dat afstandsgeschiktheid  met 2 nachten mand naar boven komt. De uitslag hield niet over want we starten met een 21^e tegen 2493 duiven in de Krimpenerwaard en komen er helemaal niet aan te pas t.o.v. Gouda en Reeuwijk. Als ik echter kritisch kijk naar de uitslag van vorig jaar en die vergelijk met dit jaar zit er niet zo heel veel verschil in, behalve dan dat een echte kopduif ontbreekt. Ik ben nu gestopt met verduisteren, met hopelijk wat hogere en stabielere temperaturen moeten we maar eens kijken of we ze beter kunnen laten trainen en sneller naar huis kunnen krijgen.

De jongen gaan inmiddels wel lekker, die heb ik een aantal keer weg gehad. Daar gaan we de komende weken mee door om ervoor te zorgen dat ze eind mei met de eerste trainingsvlucht van de afdeling mee kunnen.

Afgelopen woensdag de duiven wezen aanleveren voor de Avi Rings Derby in Slovenië. Vorig jaar is deze OLR me uitermate goed bevallen, ik hoop dat dat dit jaar weer zo is en dat we daar ook een potje kunnen breken.

Inmiddels zit de vakantie er weer op, ik ben weer opgeladen om de laatste periode in te gaan. Door het wegvallen van de examenklassen ontstaat er weer extra ruimte in het rooster, komt goed uit want Pietertje heeft blijkbaar wat extra vrije tijd nodig om z`n duifjes aan geslingerd te krijgen. Komt tijd komt raad zullen we maar denken. De volgende rit is Pontoise, het ziet er vooralsnog heel anders uit dan dit weekend, met voorspelling van veel regen, lagere temperaturen en een NW windje. Maar niets zo veranderlijk als het weer en het is de enige factor waar we (gelukkig) geen invloed op kunnen uitoefenen.