Primeur voor Pietertje.

Dat ik aan een bijzonder seizoen bezig ben is denk ik bij de volgers wel duidelijk. Als je 3 keer meedoet en je speelt 2 keer de 1e in Gouwe IJssel en 1 keer de 1e in Rayon A dan valt dat op. Op zich leuk om te zien dat “men” je dan gaat zien als de te kloppen man, gelet op de opmerkingen die je krijgt op de vereniging of via messenger en in de app. Ik probeer er maar gewoon van te genieten, want soms wordt onmogelijk, mogelijk.

Een clublid vroeg me bij inkorven dan ook of ik al spanning voelde , “want het moest natuurlijk weer gebeuren zaterdag”. Ik antwoordde hem daarop door te stellen dat de kans dat ik geen 1e zou vliegen in Gouwe groter was dan voor de 3e keer. Persoonlijk had ik meer spanning van het feit dat ik zag aankomen dat het wel een heel pittige vlucht zou gaan worden. Aangezien ik bezig ben met het opbouwen van een dagfondhok, hoopte ik erop dat de ploeg “acte de présence” zou geven.

De gezonde spanning sloeg s ochtends om in ergernis toen bleek dat de verwachte vroege lossing er niet inzat. Beelden uit die omgeving rechtvaardigden dit besluit overigens volledig. Uiteindelijk kwamen aan het eind van de ochtend de opklaringen die een lossing om 11.45 uur mogelijk maakte. Een blik op de snelheden bij de andere afdelingen gaven me het gevoel dat de vroege duiven rond de 1150 meter zouden gaan maken en dat zou even voor 16.30 moeten zijn.

In aanloop naar de thuiskomst van de duiven zaten we gezellig met een collega van William te praten die hij had uitgenodigd om eens bij een vlucht te komen kijken. Ze genoot zichtbaar van onze enthousiaste verhalen over wat de duivensport zo mooi maakt. Diverse duiven werden aan haar getoond waaronder onze topper Rambo. We vertelden vol trots dat deze duif ons vorige week nog een Rayonwinnaar heeft opgeleverd. Intussen kwamen er geregeld duiven over die voor afdeling 6 waren en bouwde de spanning zich langzaam op.

En wederom gebeurde er wat op dit moment gemeengoed lijkt te worden hier op het hok, een knalvroege duif. Prachtig om aan een “lettende leek” te laten zien dat het kippenvel een halve meter hoog op mijn arm stond. En hoe gaaf dat het nu geen kleindochter maar een dochter van Rambo bleek te zijn! Met een snelheid van 1148 meter wist ik dat ik er weer goed bij zat. Daarna begon het (iets te lange) wachten op nummer 2, dit bleek Ugly P te zijn, mijn Golden Classic doffer. Opnieuw vielen er gaten en arriveerde er nog 3 doffers, verrassend genoeg hadden we 4 jaarlingen voorop. Dat beloofd wat voor de toekomst. Na een half uurtje toch maar eens naar de meldingen gekeken en opnieuw hadden we de 1e melding in Gouwe en IJssel en de 3e melding van de afdeling tegen ruim 34.000 duiven! Het werd een hele taaie vlucht maar nu vandaag is de schade hier beperkt gebleven tot enkele onervaren duivinnen die nog onderweg zijn. Uiteraard is er links en recht commentaar op de lossing als blijkt dat er duiven achter blijven. Ik denk zelf dat de combinatie van de late lossing, 2 nachten mand, warm en zwaar zo vroeg in het seizoen iets teveel van het goede was.

 

De uiteindelijk uitslag liet dus een 3e overwinning in Gouwe IJssel zien tegen ruim 4300 duiven en een 6e tegen ruim 34000 in de afdeling. En dit is een primeur, want met de oude duiven hebben we nog nooit op “Teletekst” gestaan in de afdeling. De winnende duivin komt dus uit Rambo x Ladiny, een volle zus van de toppers “Olympic Diny” en “Edwin” van Mevr. Snellen en zn.  Goed x goed blijkt ook hier te werken.

Overigens is er nog geen sprake van een jubelstemming. Wanneer ik kritisch naar de uitslagen kijk zie ik te vaak dat ik lang op mijn 2e duif moet wachten. Zo ook gisteren, hoewel het % wat ik in de prijzen draai prima is. Ik weet het, niemand kijkt naar he 2e blad, maar ik blijf wel realistisch. Dat neemt niet weg dat dit een bizarre start van het seizoen is die moeilijk te evenaren zal zijn. Het 2e jaar van mijn 5 jarenplan is prima gestart, maar geduld blijft een schone zaak. Op naar volgende week!

Laat een reactie achter

nl_NLDutch