Deze column wil ik beginnen met een bericht wat in januari `22 op FB heb gezet over een bijzondere duivin. De openingsfoto van deze column stond destijds ook bij dit bericht.
Het verhaal van “Yoko”
Er zijn van die duiven waar je geen afscheid van kunt nemen en dan niet omdat het zo`n topper is. Dat is in mijn geval de “303” ofwel Yoko (vrij vertaald goed meisje, lief meisje). Als prestatieduif weinig bijzonders, totdat ze opeens de geest kreeg als jaarling en 4 weken op rij prijs vloog en daarbij 2 x als eerste op het hok was. De pret was van korte duur, want een paar weken later bleef ze weg van Argenton. Ik baalde daar vooral van omdat het een lieve duivin was. Een aantal weken later was Yoko al bijna vergeten toen ik bij thuiskomst uit het werk een duif ontspannen op de ren zag liggen zonnen. En ja hoor , daar was ze weer, erg blij me te zien want na de eerste begroeting sprong ze op en liep ze koerend en sleepstaartend over de ren. Ze zag er verwaarloosd uit, dus het was wel duidelijk dat ze al die tijd buiten had gebivakkeerd. We hebben haar destijds nog proberen in te passen op de natour, maar ze had er duidelijk geen zin meer in.
Normaal is het dan passé, kostgangers hebben we geen plaats voor, maar voor Yoko maakten we een uitzondering. Nu 3 (inmiddels 5 red.) jaar later zit ze er nog, heeft weer een koppel jongen groot mogen brengen en vraagt nog steeds veel aandacht. Ieder jaar denk ik, nu moet ze echt weg, maar toch verzin ik iedere keer weer een reden om ze op de reservebank te plaatsen. Presteren hoort erbij, maar in haar geval vind ik de band die ik met haar heb veel belangrijker. Maar juist dat is ook duivensport voor mij.
Elk jaar mag ze dus een koppel jongen grootbrengen, meestal als voedster, soms van zichzelf. Vorig jaar liep ze tegen een doffer aan waar al diverse goede duiven uit zijn gekomen, onder andere “Patricks Choice”. (deze doffer zat tijdelijk op dit hok ivm het overkoppelen van zijn duivin) Het waren laatjes waarvan ik uiteindelijk besloot om ze naar de Pyramids International OLR te sturen. Vandaag was daar de 4e wedstrijd, 235 kilometer met NO kopwind en vochtige warmte. Beide nestmaatjes zaten nog in de strijd, 1 ervan (de 631) was al een keer mijn eerste duif geweest op een taaie 150 kilometer vlucht. Vandaag kwamen er na bijna 4 uur vliegen 14 duiven aan (first drop) en daar zat de 631 weer bij. De duifjes kwamen traag af, maar 20 minuten na de eerste duiven viel mijn 2e (kind Rambo x Ruth) en 6 minuten later zelfs mijn 3e, het nestmaatje van de 631 😊. Dus een mooie dag in Egypte vandaag, met voorlopig een hoofdrol voor 2 kinderen van “Yoko”, mijn reservebank duivin. Overigens zegt het allemaal weinig heb ik wel geleerd met OLR `s , de 300-500 km vluchten zijn helemaal andere koek. Als ik dan al zie hoe moeizaam ze komen op 200 km + dan ben ik wel heel benieuwd hoe ze die verdere vluchten gaan verteren. Maar mochten ze die ook goed doorkomen dan is dit wel een voorbeeld van een gouden wissel, ook al is het geen “bewussie”.
Op eigen hok een irritante week met irritatie afgesloten. Het irritante zat hem erin dat de naweeën van de roofvogelaanval behoorlijk (vervolg) schade heeft opgeleverd bij de jongen. Inmiddels lijkt het lek weer boven en kunnen we verder gaan met opbouwen. Daarnaast ben nog niet tevreden over het trainen van de doffers, vorig jaar gingen ze vanaf het begin als de brandweer, nu zijn ze niet vooruit te branden. De duivinnen daarentegen trainen al heel behoorlijk. De irritatie van de afsluiting zat hem in het feit dat de eerste africhting, waarop ik alleen de duivinnen mee had, al direct moest worden uitgesteld naar zondag. Een laatste blik op de weerradar brachten me al aan het twijfelen, maar uiteindelijk toch erin gedaan omdat ik er vanuit ging dat ze tussen de buien wel naar huis konden. Niets bleek minder waar, de voorspelde opklaringen kwamen uiteindelijk helemaal niet. Hoop niet dat dit een voorbode van dit seizoen wordt, ik merk dat ik hier altijd knap chagrijnig van wordt ook al heeft dat geen enkele zin. Mooie uitdaging om ook hier ervoor te zorgen dat je geen nodeloze ergernis krijgt over iets waar je toch geen invloed op hebt. Nu lekker verder genieten van het paasweekend, allemaal fijne feestdagen nog!