En iedereen staat weer op 0

Ik denk dat we allemaal het gevoel wel kennen van het afsluiten van een voorbije periode en het weer opstarten van een nieuwe periode. Natuurlijk zijn alle indrukken van 2023 niet ineens verdwenen op 1 januari 2024, toch is het voor mij een gegeven dat met het afsluiten van een jaar ook veel gebeurtenissen uit dat jaar achter blijven en van heden, verleden worden.

2023 was denk ik op veel fronten een bewogen jaar. Als je kijkt naar het wereldtoneel, met daarin onder andere de oorlogen in Israël en  Oekraïne, in Nederland een bijzondere verkiezingsuitslag en voor mij persoonlijk het eerste jaar dat ik zonder ouders moest beleven. Uiteraard denk je regelmatig aan ze, zeker in relatie tot de ontwikkelingen van je eigen kinderen. Zo hadden ze het prachtig gevonden om te zien hoe de jongens inmiddels prima voor zichzelf kunnen zorgen en een goede baan hebben. Hoe Naomi vooralsnog fluitend het VWO doorloopt en zich tot een humoristische maar ook eigenzinnige dame ontwikkelt. Daarnaast is het mede dankzij “opa en oma” dat Manuel als eerste op zichzelf is gaan wonen en William zal naar verwachting dit jaar volgen. Voor de kinderen een bijzondere en dierbare herinnering aan mijn ouders en naarmate ze ouder worden realiseren ze zich dat ook des te beter. Zelf besef ik nu ook pas goed wat de waarde is van erfstukken van een overleden vader of moeder. Petra heeft een prachtige armband van mijn moeder, altijd als ik die omdoe denk ik aan mijn moeder en gaat de waarde van dit bezit veel verder dan het gewicht in goud.

Ook qua weer was het een jaar van uitersten, het is het warmste en natste jaar ooit geworden. Deze extremen zullen we ook moeten trotseren bij onze hobby, waar dat toe gaat leiden zal de toekomst uitwijzen. Een bekend gezegde is, wat er vandaag valt, valt er morgen niet. Ik hoop maar dat het dit jaar betekent dat het niet van de zomer valt 😊 (althans, niet in de mate van de laatste weken).

Ook in de duivensport staan we weer allemaal op 0, of je nu een top- of een flopjaar hebt gehad. Zoals ik al eerder schreef bestond mijn jaar uit 2 stukken, als een komeet gestart en na week 25/26 begonnen de oude duiven weg te zakken. De jonge duiven kwamen gewoon slecht, dus in de periode van week 27 t/m 35 was er weinig te genieten. En omdat je zo goed bent als je laatste wedstrijd blijft dat hangen, daarom is een nieuw jaar dus wel zo prettig, nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Afgelopen vrijdag het duivenjaar afgesloten met een bezoek aan de zaalveiling van de “Pearls of the Sky”. Was niet op zoek naar iets specifieks maar maak graag gebruik van mogelijkheden om duiven uit toplijnen vast te kunnen houden. Daarnaast altijd weer een mooie gelegenheid om diverse mensen te spreken, een prettige bijeenkomst van dit soort evenementen. Zo sprak ik kort met de nieuwe voorzitter van Zeeland die ik complimenteerde met het feit dat hij een mooie (en relatief jonge) groep bestuurders op de been heeft gekregen. Daar kunnen ze hier in 5 een puntje aan zuigen, ik wens de bestuurders veel succes en vooral rust in de tent.

Het evenement eindigde met een uitnodiging van de gezamenlijke organisatoren GPS/Toppigeons om een hapje mee te eten, wat door ons (schrijver en bevriende liefhebbers uit Zeeland en de ZHE) uitermate werd gewaardeerd. Een hapje eten, wat drinken en melken gaat prima samen namelijk 😉

Op eigen hok zijn de eerste jongen inmiddels ook uit het ei gekropen. Op het duivinnenhok heb ik ook nog 2 koppels op eieren zitten waarbij van 1 koppel de vader ongewis is.

Ik heb 2 weken geleden het doffertje uit Olympic Max op het hok gegooid, maar een paar dagen ervoor een andere doffer eruit gehaald omdat deze aan het vervelen was bij het nest met eieren wat er al lag. Een dag of 7 na het bijzetten van dit jonge doffertje lagen er ook bij de 2e duivin, de 912, (nu bevruchte) eieren.

Wie de vader ook is, qua afstamming mogen ze er allebei ( deze of deze) zijn. We gaan de jongen uiteraard gewoon spelen en blijken het echt toppertjes te zijn, dan kunnen we altijd nog een DNA test laten doen. Maar zo`n vaart zal het niet lopen.

Tot slot wil ik alle volgers/lezers het allerbesten wensen voor 2024, vooral als het gaat om de gezondheid van u en uw naasten en daarnaast een succesvol maar vooral plezierig duivenseizoen. Want dat heb ik me in ieder geval voorgenomen dit jaar, genieten als het lukt en relativeren als het tegenzit.

Laat een reactie achter

nl_NLDutch