Voorbeschouwing Nationaal Issoudun:  Juichen of huilen

Zoals ik vorige week al schreef zijn de prestaties van de oude duiven duidelijk aan het teruglopen. Ik vermoed dat de zwaarte van het seizoen, in combinatie met het te vroeg pieken met de prestaties daar  debet aan zijn geweest. Gezien het feit dat ik me op de dagfond vluchten ga richten, is het dus wel van belang dat ik de piek van de duiven ook in die periode probeer te krijgen.

Na de teleurstelling van afgelopen week direct een plan de campagne gemaakt. Niets doen was geen optie, ik denk dat ik ze dan net zo goed niet had hoeven inkorven deze week. Gezondheid had ik 2 weken terug al laten controleren, daar was weinig schokkends aan de hand. Een enkeling had licht het geel, de duiven die ik niet gespeeld heb op de dagfond heb ik 5 dagen voor het geel gekuurd, de andere duiven capsule opgestoken en 2 dagen na gekuurd. Tevens heb ik voor het eerst “neusdruppels” gebruikt. Opvallend vond ik dat diverse duiven, zeker die wat minder presteerden, behoorlijk aan het niezen gingen. Dat duidt volgens de experts op vastzittend slijm/snot.

Omdat ik ook merkte dat de duivinnen erger begonnen aan te lopen ben ik ze een week of 2 geleden gaan opsluiten. Om de liefde weer aan te wakkeren heb ik de koppels veel bij elkaar gelaten deze week, steeds nadat ik ze op een km of 30 gelapt had. Wetenschappelijk is het niet slim wat ik gedaan heb, mochten ze als raketten komen aanstaande zaterdag dan weet ik dus niet wat nu de doorslag gegeven heeft. Want, leerde mijn scheikunde leraar me ooit, wil je weten wat het effect is van een interventie (doelbewuste ingreep om de situatie te verbeteren/beïnvloeden) dan zul je maar 1 verandering moeten toepassen, anders weet je nooit welke interventies het (gewenste) effect heeft veroorzaakt. Nu is duivensport gelukkig geen wetenschap, ik zal hier dan ook niet om malen als de genomen maatregelen effect blijken te hebben.

Mijn gevoel over de genomen maatregelen is goed, ik merk dat iets in mij zegt dat er wel eens duiven op tijd kunnen komen. Hoop is een prettig gevoel, je hebt dan echt zin in de wedstrijd, de teleurstelling volgt pas als je erachter komt dat je te laat zit haha. Zoals aangegeven ga ik mijn duiven niet meer tekenen, maar als ik dan een duifje aan moet wijzen dan is het toch “Esmée”. Ondanks haar voorliefde voor het eigen geslacht zit ze nu ruim een week gekoppeld aan een doffer en ze gedraagt zich relatief rustig (is een schuwe duivin). Daarnaast was ze de laatste 2 weken als 1e en 3e duif op het hok en kan ze 550 km+ prima aan. Ik hoop dat ze me gaat verrassen zaterdag. Ook had ik het idee dat er meer “spanning” op de duiven zat dan de afgelopen weken. Overigens besef ik maar al te goed dat in 1 week van flop naar top niet realistisch is, maar het blijft duivensport, we hebben gekkere dingen meegemaakt. Er zijn er 18 ingekorfd, waaronder 3 debutanten.

Ook met de jongen wilde ik nog iets proberen deze week, naar aanleiding van een tip van Jan Ouwerkerk, maar daar heb ik vanmorgen toch vanaf gezien. Qua uitstraling en gedrag zijn de jongen zeer naar mijn zin. Toen ik woensdagavond aan het vissen was met mijn dochter heb ik meer in de volière zitten kijken dan naar mijn dobber. Ik hou het er maar op dat ik om die reden met 2-20 klop heb gekregen 😊

Iedereen weer succes deze week, het zal met W in de wind geen makkie zijn om aan “onze” kant vroege duiven te draaien. Aan de andere kant was dat ook zo in 2021 en toen zaten er wel heel veel vroege duiven hier.

Juichen of huilen, wat denkt u?

Laat een reactie achter

nl_NLDutch